Galerie
Wystawa Kazimierza Adamskiego „Drzewa na wietrze”, 5 V – 29 VII 2016 r.
Moją autorską wystawę rzeźby i rysunku zatytułowałem Drzewa na wietrze.
Inspiracją stała się obserwowana przeze mnie rzeczywistość, związek człowieka z naturą. Fascynuje mnie możliwość przedstawienia w rzeźbie siły i witalności w połączeniu z ulotnością zjawisk przyrody, ich odrodzenie. Jest to spore wyzwanie szczególnie dla rzeźbiarza, który pracuje w materiale takim, jak brąz i kamień – stanowiącym elementy tejże natury.
Motyw przewodni wystawy ma również wymiar symboliczny w innym aspekcie. Mówi o postawie człowieka wobec życia, otaczającego go świata i przemian historycznych, przykładem jest medal poświęcony Janowi Pawłowi II oraz popiersie Ignacego Jana Paderewskiego.
Forma rzeźbiarska w prezentowanych drzewach ma ukazać lekkość i efemeryczność zjawisk zamkniętych w odwiecznej dla rzeźbiarzy ciężkiej materii metalu i kamieniach, z których trzeba wydobyć ich piękno i głębię. Brąz dodatkowo podkreśla zielona patyna dodając mu uroku czasu.
W tych pracach zobaczyć można naturalny proces twórczy jakim jest wykonanie projektu modelu w gipsie, później odlew z brązu, a w końcowym etapie pracy obróbka narzędziami, które tutaj zastępują ślad dłuta. Jednym z moich ulubionych motywów ikonograficznych, który wykorzystuję w swojej pracy jest motyw ptaka.
Podobnie jak drzewa jest to pretekst do zmierzenia się z problemem przestrzeni w rzeźbie, stworzenia kompozycji o wdzięcznym temacie, ciekawym w formalno-treściowym wymiarze, bardzo lekkiej w swojej masie. Takie kompozycje zaprzeczają monumentalnemu charakterowi pomnika, są wrażliwe na lśnienie światła.
W pracach rzeźbiarskich i rysunkowych można odnaleźć szerokie spectrum moich emocji, niektóre zaś wyrażają tajemnicę i przemijanie odwołując się do żartobliwej anegdoty – są to pastele olejne i grafiki.